Oost-Duitsland, de zomer van 1980. De jonge arts Barbara wil het land verlaten en heeft een uitreisvisum aangevraagd. Dit verzoek wordt door de overheid echter niet aanvaard en ze wordt zelfs naar de provincie gestuurd. Barbara moet haar arbeidsplaats in Berlijn verlaten en gaan werken in een klein ziekenhuis, ergens ver weg. Zij aarzelt en hoopt dat haar geliefde Jörg, die uit West-Duitsland afkomstig is, hun ontsnapping voorbereidt. Ze heeft nu een leven aan de zijlijn, terwijl zij eigenlijk weg wil om ergens anders een toekomst op te bouwen en daardoor kan ze geen gevoelens ontwikkelen voor haar omgeving, haar buren, haar collega’s. Alleen voor haar patiënten in de kinderchirurgie heeft ze nog affectie. Haar baas André waardeert haar werk, maar waarom besteedt hij zoveel aandacht aan haar? Behoort hij tot de Stasi? Of is hij verliefd op haar? Barbara weet het niet en de geplande vlucht komt steeds dichterbij…
Een opmerkelijk diepgaande analyse van het leven in een totalitaire staat.
In parallelle liefdesverhalen krijgen twee stellen te maken met de sociale machtsstructuur waarin ze verkeren. Tegelijkertijd raakt regisseur Jafar Panahi ongewild betrokken bij een politieke rel.
Nadat de depressieve Thomas in een vlaag van wanhoop in een gracht is gesprongen, schieten zijn zussen Doris en Hannah onmiddellijk te hulp om de crisissituatie te verlichten.
Lerares Rachel raakt smoorverliefd wordt op Ali. Snel raakt ze ook verknocht aan zijn vierjarige dochter Leila maar krijgt dan te maken met de moeder van het meisje.
Salvador Mallo, een oudere regisseur met allerlei pijntjes en kwalen, kijkt terug op zijn leven en gaat op zoek naar verzoening en vergiffenis.
